“During the Morning Rounds” - 3

  

“During the Morning Rounds” / “पाष्टे टेहलणे करताना” is a series of 11 writings from RR.

My Dakshini Marathi translation / transcribed version is given alongside.

Post - 3

 

Original post in English by Rajaram Ramachandran 22-07-2016

Translated into DM

As usual rr went for a short walk this morning. The unforgettable character could be seen handing over a tenner to a sweeper, who had some problems with his both legs and was at his job with a limp. He was told, 'You must take tea and not take the money home.'. The receiver nodded smilingly.   As rr passed by a shop, he saw the owner opening the shutters for the day. A small girl, five or six years young was just waiting for the shop to open. She asked, 'Uncle, rendu white paper kudunga'. It was a provision shop and the owner told the girl so. 'Uncle, veray Kadai onnum thirakkallai, enakku urgentaa paper venum', she was almost in tears. Normally shop keepers don't say no or not available to the first customer of the day. 'Appadiya, irumma, varen' he went inside (shop-cum-residence). In two minutes he showed up with a dozen sheets of white paper and gave to her. She was all in smiles, extended her hand with some money. He refused to accept and said, 'parava illaimma, kaasu vendaam'. She was joyous and went.   rr was dumbstruck that a shop keeper turning down the day's first cash receipt. rr felt he should see some cash in the cash box and asked for a pack of bun, got it and paid for it. He asked the shop keeper, 'Andha ponnukitte kaasu vendaamnu sollitteengale'. Shop keeper replied, 'Paavam Sir kuzhande, maligaik kadayile paper kidaikkaadhunnu theriyalle. Peththi paiyilendhu eduththuk koduththen. Naalaiyilendhu konjam stationery vaangi vaikkiren'. Humane beings !   Reminds rr of the forties and fifties when rr had to go to Srivaanchiam provision store for dimmi paper, as they used to call demi white paper. In 1962 after taking up a P&T job at Delhi he asked for a white paper and after fifteen minutes he was given a paper weight!

केम्हाहींस्क॑ आरआर पाष्टेच टेहलणेला आजपणीन गेला. "विसराला होईनात॑ मनुष" दहा रुपेच नोट काढून पांये बरोर नाहीत॑ एक झाडूवालाला द्याच आरआर पाह्यला. लंगडून लंगडून काम करत होतत॑ तला सांगिटले, "हे पैस घराला काढीण्गून जायाला नोहो, पण कॉफी पीयाला" म्हणून. डोस्के हलिवींगून तो हांसला.   एक दुकानाच समोरून वलांडून जाताना दुकानदार कवाड उघडत असाच पाह्यला. पांच सहा वर्षाच एक ल्हान पोरी दुकान उघडाकरतां तिकडे ओठाकल॑ होती. "अंकल, दोन पंढ्र कागद द्यांत॑" म्हणून विचारली. ते एक दाळ-तांदूळाच दुकान म्हणून दुकानदार म्हणटला. "अंकल, वेगळ॑ दुकान कोण्तीन उघडल॑ नाही, मला फार अवसरांत॑ पह्यजे" म्हणून तिन॑ म्हणटली. डोळेंत पाणी सुटत होत॑ तिला. साधारण होऊन दुकानवाले पाष्टेच पह्यिलच॑ ग्राकी काय विचारलतरीन "नाही" म्हणणात॑. "तसका, ऐस॑ येतों" म्हणून सांगून दुकानाच आंत गेला. दुकानाच आंतच धर होत॑. दोन निमिषांत॑ एक दर्जन पंढ्र कागदीन काढींगून बाह्येर येऊन तिला देला. संतोष म्हणजे संतोष तिला. हांसत पैसाच हात लांब केली. "परवा नाहीम्मा, पैसे नोको" म्हणून दुकानदार म्हणताना हांसत संतोषान तिन॑ तिकडून निघून गेली. दिवसाच पह्यिलच॑ व्यापाराच पैसे नोको म्हणट्लत॑ व्यापारीला पाव्हून आरआरला विसंबालाच झाल नाही. पाष्टे-पाष्टे पैसेच पेटींत थोडकतरीन पैसे पडाम॑ म्हणून आरआर एक पुडका बन विचारला. पैसे देताना दुकादाराला विचारला "ते पोरीला पैसे कां नोको म्हणटलांत॑" म्हणून. "पाप लेंकुरू. दाळ-तांदूळ दुकानांत॑ कागद मिळना म्हणून कळ्ळ होत नाही तिला. नाताच पिशवींतून काढून देलों. उद्याच कागद, बळप, पेन, पेन्सिल असलत॑ अग्गीन घेऊन ठिवाला जतों" म्हणटला. असीन आहेत लोके ! एकोणीसशें चाळीस पन्नासाच सय॑ आल॑ आरआरला. श्रीवंचियमांत असलते एक दुकानांत॑ जाऊन "डिम्मि-पेपर" विचारला. डेमी पंढ्र पेपराला असच म्हणत होते तिकडे !  1962 वर्षांत डेल्हींत॑ तपाल विभागांत उद्योगांत वेघलानंतर॑ पंढ्र कागद (white paper) पह्जे म्हणून विचारला. पंधरा निमिषाच नंतर॑ एक paper-weight मिळ्ळ॑ !